Stormvogel (*1968, Baarn) is een artistieke duizendpoot, actief als schrijver, musicus en beeldend kunstenaar, grafisch vormgever, festival- & concertorganisator, docent, redacteur, cultuurconsulent, radiomaker en kasteelgids.

Stormvogel werd geboren in Baarn in 1968, Eemland op een steenworp van Huis Groeneveld, in de tijd dat Ramses Shaffy en Karel Appel er vertoefden. Elk weekeinde toog het gezin naar de bossen, om te fietsen en te wandelen, waar ooit het eeuwenoude kasteel Drakenburg had gestaan. Als kind van een literaire vader, stortte hij zich zich al vroeg op het schrijven van gedichten en verhalen, die hij opluisterde met fraaie pentekeningen. Om zijn tekentalent te ontplooien, volgde hij lessen bij Baarnse kunstenaars. Er was een pick-up in huis en een koffer met platen, waaronder JCS en Family Dogg, alsook Rob de Nijs en ABBA.

Toen hij 11 was kwam er een piano in huis en zijn moeder stuurde hem naar klassiek pianoles bij Peter Besseling, maar flarden van aanwaaiende muziek via radio en televisie, zette hem aan tot improviseren en componeren. Zijn muziekleraar van school, zijn oom die kerkmusicus was, een neef die supermuzikaal was en hield van symfonische rock, een buurjongen die bluesgitaar speelde, een andere buurjongen die hem Tubular Bells voordeed, en vrienden die hem inwijdden in reggae en ska. Zij boden hem inspirerende handvatten aan om zichzelf te ontplooien. Van zijn zussen kreeg hij elpees van The Police, Dave Brubeck. Zelf kocht hij The Best of Jimi Hendrix en een album van Joe Jackson.

Met de broers Prinsen verzeilde hij de jazz (Coltrane) en samen stonden zij onder aanvoering van Otto Prinsen aan de wieg van de jazzclub Artishock in Soest. Hij volgde lessen bij de Baarnse pianist Carwin Geising, bezocht Rob van den Broeck en belandde uiteindelijk in de leer bij Karel Boehlee (Hilversums Conservatorium). Hij kwam evenwel voor het eerst over het grote voetlicht als romanschrijver, toen hij zijn eigen werk op de literatuurlijst van het VWO examen plaatste. De aandacht in de media (Thomas Ross, VPRO, Volkskrant, NOS televisie) inspireerde K.L. Poll hem te laten debuteren in Hollands Maandblad. Zijn debuutroman ‘Bloed, Wild Vlees & Verboden Vrucht’ verscheen in 1990 bij Rothschild & Bach van regisseur Jan Ritsema, en werd warm onthaald met lovende recensies in Mekka en HP/DeTijd (Jaap Goedegebuuren).

Daarna legde hij zich toe op compositie, onderzoek en studie (theosofie, geschiedenis, heemkunde, draailier en glas-in-lood) en de organisatie van multidisciplinaire mysteriespelen in zijn geboortestreek. Hij werkte samen met kunstenaars als Otto Prinsen, Oscar Prinsen, Simon Drost en Anne Boree.  Hoogtepunt was het totaaltheater Eemsaga, waarbij hij alle aspecten voor en achter de schermen voor zijn rekening nam en werkte met 40 medewerkers, acteurs, dansers, vendeliers, zwaardvechters, dichters, kostuummakers, decorbouwers en kunstenaars waaronder Wieke Garcia, Jan Visser, Leanne Lawalata, Klaas Kloosterhuis, Mint en Rosamint Faas, Oscar Prinsen en Dagmar Holsträter.

Hij voltooide zijn modulaire compositie Drakenburger Concerto, een suite in zeven bewegingen, waarvan d in steeds wisselende volgorde kunnen worden uitgevoerd. Hij richtte daartoe het ensemble Alter Ego Jazzbarock Consort op, dat speelde in wisselende bezetting, met spelers als Thijs van Otterloo, Remko Smid, Arjen de Graaf, Daphne Balvers, Onno Witte. Remko Smid en Chander Sardjoe. In 2000 ontving hij de laatste MTN Carte Blanche in de Provincie Utrecht, werd hij genomineerd voor de eerste Jur Naessens Muziekprijs en door Henk Meutgeert uitgenodigd om te componeren voor het Jazz Orchestra of the Concertgebouw.

Begin deze eeuw stond Stormvogel (na een periode werkzaam te zijn geweest als cultuurconsulent), samen met saxofonist Peter Lieberom aan de wieg van Jazz aan de Amer, concerten in de regio Gooi en Eemland. Met zijn trio begeleidde hij op diverse locaties de finefleur van de Nederlandse jazz, waaronder Benjamin Herman, Ben van den Dungen, Loet van der Lee en Bart Wirtz, oude meesters als Tony Vos, Cees Schrama en Carl Schulze, alsook oorzalvende ‘Ladybirds’ als Anne Chris, Sasia Groenenberg, Saralee Vos en Gaby Kaihatu. Hij ontving in 2005 de eerste Amer Award en in 2007 de SJU Vijfde Verdieping. Daarmee stortte hij zich weer op de progjazz, rock en world fusion.

Aan zijn ronde tafel nodigde hij tal van illustere spelers zoals Eef Albers, Tineke Postma, Thomas Winther Andersen, Vraja Sundari Keilman (dans), Wiro Majieu, David de Marez Oyens, Onno Witte, Oene van Geel, Arno van Nieuwenhuize, Twan van Gerven, Mark Thur en Joseph Bowie. Als sideman beklom Stormvogel intussen de podia met toonaangevende (internationale) fusion-artiesten, waaronder Tommy Smith, Lucas van Merwijk & Theodosii Spassov, Roman Stolyar, Niladri Kumar, Nabil Khemir, en als special guest bij bands als PItchWhiteStorm, Amsterdelics, Naked Ears, Tributu, Wild Card, Echoes, Platypus, Dutch X-ing en King Gorilla.

Achter de schermen werkt(e) Storm Bakker voor Festival de Muzen, Amersfoort Jazz festival, JazzNL Dag van de Nederlandse Jazz,Leusden Jazz festival. Als schrijver/redacteur werkt hij voor Jazzism, De Nieuwe Muze, Draai Om Je Oren en ProgJazz..In 2006 was hij (maar niet onder artiestnaam) korstondig interim-hoofdredacteur van de Baarnsche Courant. Tevens was hij dat jaar correspondent Eemland van AD/AC. Als docent was Storm Bakker tussen 2013-2017 verbonden aan de Fontys Hogeschool voor de Kunsten, Conservatorium Tilburg, als gastdocent voor Conservatorium van Amsterdam, Young Musicians Academy, ArtEZ Conservatorium Arnhem, Volks Universiteit Soest. Storm is sinds 2013 docent piano en theorie bij Parnassos, Kunstencentrum Universiteit Utrecht en sinds 2020 aan de Muziekschool Baarn-Soest. .