Stormvogel is an adventurous jazzbarock keyboardist and composer, using odd-meter ostinato patterns and medieval tonalities in a constantly changing sequence, Stormvogel is using music as a vessel of transportation to another world, a state of mystical trance as well spiritual electricity. Playing analoge synthesizers in a traditional jazz environment and combining this with enigmatic poetry, "as an artist he truly is one of a kind".

His main influences are John Coltrane and Miles Davis, next to progjazz and artrock from the seventies: Magma, King Crimson, Mahavishnu and Return to Forever. But besides this, he loves many kinds of music from old times and far away places, especially when occultic symbolism, secrets of the hidden and celestial spheres are involved.

Band history
Eind jaren 80 begon de Baarnse schrijver/musicus/kunstenaar Stormvogel geinspireerd door Magma, Mahavishnu, King Crimson, Coltrane, Hendrix, Reich en Qawali, met het componeren van repeterende patronen voor bas, drums en synthesizer. Hij deed dit op een oude fiets, stoempend langs de Drakenburgerweg te Baarn (ooit de landweg naar kasteel Drakenburg), vlakbij het ouderlijk huis waar hij geboren was en opgegroeid. Zijn eerste bondgenoten waren Karsten van Straten (drums) en Remi Balvers (bas), met wie hij het concept uitwerkte (wat later Drakenburger Concerto zou worden). Voor saxofoniste Daphne Balvers (UM Examen Amsterdam) schreef Stormvogel in Drakenburger Concerto III een solo in 13/16 met onhaalbare noten, die door de jonge virtuoze desalniettemin geraakt werden. Van het trio resteert een opname van deze beweging, met een wervelende solo op de Moog synthesizer, naar verluidt een one-taker in de studio van Emile van der Griendt (Amsterdam).

Mysteriespelen
Stormvogel voorzag zijn kunsten van occulte, semi-historische, semi-legendarische context, over een geheimzinnig ridderhuis Drakenburg (als Guldenhof vermeld in het boek Ferdinand Huyck door Jacob van Lennep); een context die centraal zou staan in zijn composities en projecten, waaronder ‘mysteriespelen aan de Amer’. Door de toevoeging van de jonge doedelzakvirtuoos Wieke Garcia kreeg de jazzbarock een extra input vanuit de middeleeuwse muziek, een boedelrock project dat werd omgedoopt in Barditus. Het multidisciplinaire totaaltheater ‘Eamsaga’ (goeddeels fragmenten van Drakenburger Concerto II), kon hij medio jaren 90 verwezenlijken met steun van lokale overheden, theaters, kunststichtingen en broederschappen. Deelnemers waren Wieke Garcia, Rosamint Faas, Marco van Os en Karsten van Straten, dansers Dagmar Holsträter en Anouk Soutardjo, spelers van de Zoyster Kluft, vendeliers van het Gaasbeecker Gilde, en kunstenaars als Anne Boree, Leanne Lawalata en Klaas Kloosterhuis.

Alter Ego Jazzbarock Consort
Door de ‘odd meter ostinaten’ steeds in afwisselende rangorde te plaatsen, creëerde Stormvogel gaandeweg zijn ‘modulaire compositie methode’. Het resultaat was een organische, steeds veranderende suite, bestaande uit verschillende bewegingen. Om de Drakenburger Concerto’s uit te voeren, vormde hij in 1998 de band om tot Stormvogels Alter Ego Jazzbarock Consort, bestaande uit musici met uiteenlopende achtergrond. Met een line up van Karsten van Straten, Marco van Os, Remko Smid, Thijs van Otterloo en Semmy Prinsen dook hij in de studio voor de opname van Drakenburger Concerto IV, V, VI. Tevens trad hij als bezeten dichter voor het voetlicht, waarvan eveneens studie opnames resteren. In 1999 werd het ensemble uitgebreid met Arjen de Graaf (viool), Job Helmers (bariton sax) en Hendrik-Jan Bakker (tamboer), trad op met dansers Dagmar Holsträter en Anouk Soutardjo. Bij gelegenheid schoof improviserend pianist Rob van den Broeck aan, waarmee Stormvogel ook in duo de podia beklom. De vrienden gooiden hoge ogen tijdens het Festival van de langste Nacht, Utrecht.

Doorbraak 2000-2002
In 2000 werd Stormvogel genomineerd voor de Jur Naessens Muziekprijs, uitgenodigd om zijn muziek uit te voeren met het Jazz Orchestra of the Concertgebouw (Henk Meutgeert) en voor zijn inspanningen beloond met de laatste MTN/SJU Carte Blanche 2000/2001. Diverse spelers namen in deze periode aan zijn ronde tafel plaats, waaronder Remko Smid, Arjen de Graaf, Onno Witte, Marco van Os, Chander Sardjoe, Remi Balvers, Daphne Balvers en Berna Kousemaker, in Kasteel Sypesteyn Loosdrecht met Wieke Garcia. In december van dat jaar gaf Stormvogel’s Alter Ego Jazzbarock Consort -zonder Wieke Garcia- een verbluffende acte de presence op het festival Stranger than Paranoia Tilburg. Line up: Arjen de Graaf, Remko Smid, Onno Witte, Marco van Os. In 2002 viel voorlopig het doek, na een laatste vlammend optreden in SJU Jazzpodium Utrecht. Line up: Onno Witte, Marco van Os en Thijs van Otterloo, die inviel voor Paul van Kemenade.

Festival de Muzen
In die jaren begon Stormvogel zijn samenwerking met jazzrockformaties PitchWhiteStorm en Wildcard. Hij werkte als cultuurconsulent en kasteelgids, deed onderzoek, volgde studies en legde zich toe op concertorganisatie in de regio (Jazz aan de Amer). Wel dook hij intussen in de studio met Onno Witte en Marco van Os en speelde in “zijn” jazzhofje aan de Eem met artiesten als Henk Zomer, Eef Albers, Leo Janssen, Peter Niewerf, Ben van den Dungen, Tineke Postma en Lucas van Merwijk. In 2005 werd hij onderscheiden met de Amer Award en het jaar daarop organiseerde hij de eerste editie van zijn Festival de Muzen. Voor die gelegenheid stelde hij een nieuw Alter Ego Jazzbarock Consort samen, met naast Onno Witte en Thijs van Otterloo bassist David de Marez Oyens, waarmee de meest jazzy Drakenburger Concerto’s werden afgestoft.

Vijfde Verdieping
In 2007 werd hem door De Vijfde Verdieping (SJU) wederom een provinciale Carte Blanche aangeboden, die hij invulde met Onno Witte, Tineke Postma, Thomas Winther Andersen en Thijs van Otterloo of Arjen de Graaf. De concerten werden multidisciplinair verrijkt door danseres Vraja Sundari Keilman, met wie een vruchtbare samenwerking zou ontstaan, vol muzische telepathie en platonische verkoring. Tijdens Festival de Muzen schoven Marco van Os, Arjen de Graaf, Onno Witte en Karsten van Straten, maar ook Rasarani Keilman en dansers van Samadhi aan bij Stormvogel en Vraja.

Bohemian Groove
In januari 2008 volgde een nieuwe bezetting met Onno Witte, Remko Smid en Wiero Mahieu op bas en een gastrol voor Wieke Garcia. De vuurdoop was in de Badcuyp te Amsterdam. Deze line up vormde de basis voor het bijzondere orkest Bohemian Groove in 2009, een fusie met PitchWhiteStorm en Wildcard (Jeroen Pek, David de Marez Oyens, Bert Lochs) en gasten Arjen de Graaf, Wieke Garcia en Mark Thur. De bonte formatie schitterde tot en met 2013 jaarlijks op Festival de Muzen, de Dutch Progjazz Marathon tijdens Amersfoort Jazz, onder meer met gastoptredens van Eef Albers en Rob van den Broeck, die de Amer Award ontving uit handen van Co de Kloet. In 2011 presenteerde Stormvogel het album ‘The Last Decade, Rise and Fall of Drakenburg’, met Onno Witte, Marco van Os, David de Marez Oyens en Remko Smid. Op het album Drakenburg Concerto IV en V, inclusief zijn spraakmakende Karnatische compositie Matter of Time, een E mineur blues volgens de ritmische formule 4×6/4 4×5/4 4×4/4 4×3/4 4×2/4 4×3/4 4×4/4 4×5/4.

Een halve eeuw Stormvogel
In de jaren daarna werd zo nu en dan opgetreden in het clubcircuit, Soest, Amersfoort, Nijmegen, Arnhem, Tilburg, Utrecht, Vlaardingen, enzovoort, meestal in kleine bezetting, Alter Ego Trio met Onno Witte en David de Marez Oyens, ontving dan gastspelers als Angelo Boltini, Remko Smid, Robin Boer, David Aguiar (USA), Arjen de Graaf. In de historische Mannenzaal te Amersfoort kruisten de mannen de degens met Adam Simmons (AUS) en Oene van Geel. Daarnaast werd het jazzbarock materiaal ook deel van parallelle project met Arno van Nieuwenhuize en Marco van Os. In 2019 trad gitarist Twan van Gerven toe en bij gelegenheid werden daarna in Artishock Soest (zoals bij het Halve Eeuwfeest van Stormvogel) alle krachten ouderwets gebundeld en optredens verzorgd met alle posities dubbel bezet. Onno Witte, Karsten van Straten, David de Marez Oyens, Robin Boer, Arno van Nieuwenhuize, Marco van Os, Angelo Boltini, Twan van Gerven, Remko Smid en nog vele anderen.

2020-2023
In 2020 maakte Stormvogel’s Alter Ego Jazzbarock Consort (met Onno Witte, David de Marez Oyens, Twan van Gerven en Remko Smid) deel uit van het hybride festival Amersfoort World Jazz. Special guest was saxofonist Jasper Blom. Er stonden voor die jaren tal van concerten geprogrammeerd die stuk voorr stuk werden afgezegd wegens de plandemie, behalve in de Theaterzaal van Vlaardingen. In 2022 werd er weer oogluikend opgetreden in een Alter Ego quintet line-up (genaamd S5) met jazzbarock poetry, aanverwante stukken en zelfs wat ongehoord materiaal. Enerzijds speelde Stormvogel met Arno van Nieuwenhuize, Marco van Os, Twan van Gerven en Remko Smid (de basis van de Boehmian Groove funk formatie), anderzijds met Onno Witte, David de Marez Oyens, Twan van Gerven en Thijs van Otterloo. an het eind van het jaar werd in de studio van lex Amrein (Triple A) een live registratie opgenomen van Stormvogel’s Alter Ego Jazzbarock Consort met Onno Witte, David de Marez Oyens, Remko Smid, Robin Boer, Twan van Gerven en Arno van Nieuwenhuize. Zonder de laatste twee werd in 2023 een studio concert gegeven in Baarle Nassau, georganiseerd door Onno Witte.

Er staan anno nu nieuwe modules op het programma, verwerkt in Drakenburger Concerto VI te weten ‘C-C-Claudius ‘(een 54/4 waarin een 9/4 en 27/4 door elkaar wordt gespeeld), alsook ‘More is More – Matter of Time’ (een 117/4, opgebouwd uit polyritmische 4×6/4 4×5/4 4×4/4 4×3/4 4×2/4 4×3/4 4×4/4 4×5/4 4×6/4 4×7/4 4×8/4 4×9/4 4×10/4 4×9/4 4×8/4 4×7/4 4×6/4 4×5/4 4×4/4 4×3/4 4×2/4 4×1/4 met daar doorheen tevens 9 maal 13.