Leo Janssen
Leo Janssen geldt onder kenners als één van de grootmeesters van de Europese rietblazerij. De Limburger wordt geroemd en geprezen om zijn briljante sound, weelderige techniek en intense, avontuurlijke improvisaties. In zijn spel verwerkt hij invloeden van diverse genres, variërend van be-bop, cool-jazz en post-bop, tot world-fusion, prog-rock en alle soorten klassieke muziek. Op saxofoongebied gelden John Coltrane, Michael Brecker en de Scandinavische school van Jan Garbarek, Trygve Seim en Bendik Hofseth als zijn inspirerende voorbeelden. Zelf zegt Janssen veel geleerd te hebben van zijn docenten Norbert Nozy (Maastricht) en Ferdinand Povel (Hilversum), maar ook dat hij vandaag de dag nog van alles opsteekt van spelers als Jasper Blom, zijn collega aan het Conservatorium van Amsterdam.   

Metropole Orkest
Na zijn studie brak Leo Janssen door aan de zijde van gitarist Eef Albers en spoedig belandde hij in de bak van het Metropole Orkest. Als eerste tenor & sopraansaxofonist leverde hij een belangrijke bijdrage aan de vier Grammy Awards en tientallen nominaties van het MO, en de internationale erkenning als ‘the world’s leading pop & jazz orchestra’. Hij maakte als solist een album met het orkest, maar stak vooral zijn licht op bij de groten der aarde die als gastsolist werden aangetrokken, waaronder Vince Mendoza, Herbie Hancock, Jozef Zawinul, Pay Metheny en Laura Mvulla, recent ook de wonderkinderen Snarky Puppy, Louis Cole en Jacob Collier.

Echoes
Met zijn project Echoes vertolkt Janssen zijn eigen werk, dat hij bescheiden ‘een verzameling deuntjes’ noemt in het genre ‘fjordenjazz’. De heren van Echoes delen overduidelijk een voorliefde voor welluidende, ruimtelijke fusion. Het adagium is elkaar beter te laten klinken, als collectief in gemeenschap van vrijheid, in plaats van solistisch (lees: egocentrisch) strevend naar persoonlijke roem. Dat geldt voor al zijn bandleden, door Janssen zelf liefdevol aangeduid als ‘vrienden’. 

Peter Tiehuis
In de vriendenclub vertrouwt hij op de veelzijdige gitarist Peter Tiehuis, die deze maand afscheid nam van het Metropole Orkest. De prominente snarenvirtuoos (aan wie Amerikaanse sterren als George Duke en Mike Stern nummers opdroegen!), een tovenaar met effectpedalen, heeft alles in huis om de muziek van Janssen naar het hoogste plan te tillen. Hij lijkt tijdens optredens bovendien telepathisch met de saxofonist verbonden.

Stormvogel
De telepathie geldt ook voor de overige bandleden, die gezamenlijk vele metertjes maakten. Toetsenist Stormvogel is de enige autodidact van het combo. De Baarnse schrijver/musicus is actief met zijn grensoverschrijdende ‘jazzbarock’ (Alter Ego, Bohemian Groove, Atuatuca), met gastsolisten als Rob van den Broeck, Eef Albers, Tineke Postma, Oene van Geel, Ruud Breuls, Bart van Lier en Leo Janssen. Ook toerde hij met Tommy Smith, Nabil Khemir, Theodosii Spassov & Lucas van Merwijk. Met Leo Janssen speelt hij Songs from the Great Indo European Songbook, improvisatie gebaseerd op modale muziek uit antieke tijden. In het project Echoes bewaart hij de rust met sferische klanken en kiest hij zijn lyrische momenten met analoge synthesizers. 

Arno van Nieuwenhuize & Martin Gort
Op drums schittert de internationaal opererende drummer Arno van Nieuwenhuize, ook al behept met een jarenlang Metropole-verleden en een indrukwekkend CV waarop namen als Steve Vai, Adrian Belew, Todd Rundgren, Zihad Rahbani en Fayrouz prijken. De slagwerker verenigt westerse drumelementen met ritmes uit het midden oosten in een unieke stijl, die ondanks een subtiele doorwrochte complexiteit toch gemakkelijk in het gehoor ligt. In Echoes vormt hij een tandem met de ervaren percussionist Martin Gort, die thuis is in Afrikaanse, Cubaanse en Braziliaanse ritmiek en regelmatig verkozen wordt in de polls als Top Percussionist van de Benelux. Gort deelde in zijn lange loopbaan het podium met tal van prominente jazz, pop en worldfusion artiesten, waaronder Toots Thielemans, David Lynx, Yulduz Usmanova, Bob Mintzer en Tristan & Randy Brecker

Xander Buvelot / David de Marez Oyens
De bas wordt normaliter bespeeld door Xander Buvelot, een grootmeester op het gebied van basgitaar, die echter vaak op tournee is (Candy Dulfer). In die gevallen doet Janssen een beroep op bassisten als Marco van Os, Frans van der Hoeven of David de Marez Oyens. De even ervaren als vindingrijke David de Marez Oyens is bekend van allerhande fusion-, pop- en theaterprojecten in binnen- en buitenland als Jan Akkerman, Kaz Lux, Thijs van Leer,Joen Molenaar, Toots Thielemans, Margriet Eshuis, Toon Hermans, PitchWhiteStorm en Alter Ego. .

“Mooi verzorgde fusion, gedrenkt in kalme melancholie”
Dietmar Terpstra | Jazzism recensie