Rob van den Broeck Amer Award tijdens Festival de Muzen, Amersfoort 2010 – kunstwerk Otto Prinsen, uitgereikt door Co de Kloet
Maandagochtend 30 april 2012 overleed de bij zijn leven reeds legendarische kunstenaar/musicus Rob van den Broeck. Van den Broeck (*1940 Hilversum) begon als grafisch kunstenaar, studeerde aan de Rietveldacademie in Amsterdam waar hij in 1961 afstudeerde. Sindsdien maakte hij talloze grote en kleine werken, waarmee hij exposeerde in Nederland en over de grens. Zijn werk, altijd sterk beïnvloed door toonkunst, ontwikkelde zich in de loop van de jaren van magisch realistische grafieken tot abstracte en kleurrijke assemblages, collages en schilderijen. Ondanks deze ontwikkeling behield zijn werk de persoonlijke handtekening van Van den Broeck. Een unieke, herkenbare stijl waarbij door middel van beweging, diepte en grenzeloosheid de onderlinge dynamiek tussen objecten en figuren op verrassende wijze wordt gepresenteerd.
Nog bekender is Rob van den Broeck geworden als improviserend pianist. Hij zette zijn eerste schreden op het pad van de jazz in de jaren ’60, met het trio van saxofonist Tony Vos, wat later met slagwerker Han Bennink. Spoedig volgden Nederlandse tournees met Amerikaanse sterren als Ben Webster, Dexter Gordon en Louis Hayes. In de jaren zeventig maakte Van den Broeck furore met zijn eigen formatie Free Fair (met Dick Vennik, Eric Ineke en Harry Emmery) en was hij toetsenist bij Chris Hinze. Hij werkte met grote orkesten in binnen- en buitenland, maakte talloze albums waarvoor hij zelf de covers ontwierp, deed tournees en concerten met musici als Charlie Mariano, Joe Farrell, Aldo Romano, Gerry Brown, John Lee, Gerd Dudek, Tony Oxley, Tony Levin en het ‘European Jazz Ensemble’ van Ali Haurand. Hij bespeelde behalve piano ook Fender Rhodes en analoge synthesizer (ARP), schuwde evenmin het gebruik van samplers en digitale machines. Toch is hij levenslang vooral akoestisch pianist gebleven. Kenmerkend voor zijn spel is verrassing, levendigheid, gedurfde sprongen in het ongewisse, een niet te onderdrukken –bijna kwajongensachtige- hang naar vrijheid. Wie met Rob van den Broeck optrad wist dat hij altijd zocht naar openingen om aan de voorgeschreven nootjes te ontsnappen, soms tot grote schrik van dirigent of bandleider.
Rob van den Broeck was tevens als componist actief. Hij combineerde een voorliefde voor moderne ‘modale’ jazz (Thelonious Monk, McCoy Tyner en Chick Corea) aan een grenzeloze bewondering voor de klankwerelden van hedendaagse componisten als Strawinski, Bartok, Berg en Lutoslawski.
Rob van den Broeck stond zijn levenlang open voor het grote experiment, vooral als hij dat kon aangaan met jonge, talentvolle en eigenzinnige artiesten. In Nederland trok hij veel op met avontuurlijke musici als Eric Vloeimans, Paul van Kemenade, Hein van de Geyn, Henk Zomer, Fred Leeflang, Henk de Ligt, Wiro Mahieu, Jeroen Pek, Onno Witte, Albert van Veendendaal, Yonga Sun, Semmy Prinsen, Ben van den Dungen, Stormvogel en geluidskunstenaar Piet Jan Blauw. Jarenlang was hij de vaste begeleider van de internationaal opererende vocaliste Masha Bijlsma. Van den Broeck was van 1980 tot 2000 als docent piano verbonden aan het Arnhems Conservatorium en heeft met zijn know-how en enthousiasme vele inspirerende bijdragen geleverd op het gebied van improvisatie en jazz piano.
In 2010 ontving hij tijdens Festival de Muzen in Amersfoort de Amer Award uit handen van Co de Kloet, “for his continuous and dynamic contribution to the development of Dutch and German jazz and improvised music”. Van den Broeck woonde lange tijd in Baarn en Soest, maar verhuisde enkele jaren geleden naar Enter. Zaterdag 5 mei a.s. zou hij optreden in Artishock Soest, als special guest in het kader van Jazz aan de Amer. Het concert vindt ter ere van Rob van den Broeck doorgang, waarbij veel van zijn speelkameraden acte de presence zullen geven.
Stormvogel, april 2012